● امروز بر حسب اتفاق يه کارتون ايرانی ديدم ! برای ما که اولين کارتونهای ايرانی که می ديديم يه چيزی بود تو مايه های اون پسر چاقه با هيکل درختيش که دو ساعت و نيم دنبال پرنده می دوئيد و آدمهاش به جای حرف زدن وگ وگ می کردند ، البته که خيلی جای خوشحالی داشت.
شبيه کارتونهای ژاپنی بود که قيافه آدمهاش يه خرده ايرانی شده باشه ! حتی برعکس اون چيزی که هميشه اصرار داشتند ، آدمها رو بدتيپ هم نکرده بودن - عين بلايی که سر کتابهای دبستانمون می آوردند که همه يا بيل دستشون بود ، يا شلوارهای قهوه ای و بلوزهای آبی بدرنگ پوشيده بودن و دکمه های يقه شونو باز گذاشته بودن ، يا از دم ته ريش داشتن و ... !
اينا برعکس خيلی هم خوش تيپ بودن و حتی خانوما با اين که روسری سرشون بود ، کلی جذابيت داشتند واسه خودشون !!!
... اما ... اما ... ام ما ...

و اينک تلاوت آياتی چند از کارتون جديد :

سارا خانوم ( احتمالاً نمونه کارتونی- تبليغی همون عروسک معروف ) روسريشو سرش کرده و مثل دخترهای خوب نشسته کنج خونه می لرزه تا آقا پسرهای شجاع و قهرمان از عمليات نجات سنجاب فارغ بشن و به خونه برگردن !
قهرمان پسر کارتون ( لابد برادرش ديگه ) در حين انجام عمليات قهرمانی حواسش به اينه که وای سارا تو خونه تنها مونده ، حتما خيلی می ترسه ، ... و خلاصه الان ميرم از اين فلاکت نجاتش ميدم !
بعد سارا در حالی که از تنها تو خونه موندن و لرزيدن و گوشه مبل مچاله شدن نجات پيدا کرده با افتخار اعلام می کنه :
" امروز چقدر ترسيدم ؛ هيچ وقت تو عمرم انقدر نترسيده بودم ! "
بعد مامان سارا که فقط خوشگله به بابای قهرمانش که عقل کله و مهندسه و احتمالاً در آينده نزديک دنيا رو از نابودی نجات ميده چايی تعارف می کنه :
" بيا چاييتو بخور بهرام ، امروز خيلی خسته شدی ! "

خلاصه که : ايرونی ايرونی بمون ، هميشه ايرونی بخون ...
ترجمه عبارت قرناک فوق - ايرانی هميشه ايرانی می ماند ، حتی اگر کارتون بسازد!
نتيجه گيری نوستالژيک - پسرا شيرن ، مث شمشيرن ؛ دخترا موشن ... چی بود آخرش ؟ فکر پنيرن ؟!
... آهان نه : برن بميرن !!!
□ نوشته شده در ساعت 01:11 توسط tanha

● من نمی دونم اين آدمها يعنی انقدر کنجکاوی ندارند که ببينند جمله بعدی اونی که داره حرف می زنه چيه ؟!
استاد حافظ شناسی عالم بشريت داره حرف می زنه ، گوينده جوجه دو روزه می پره تو حرفش اظهار فضل می کنه !

... چمدونم والاه !
شايدم اگه همه اندازه من کنجکاو بودن اصلاً هيشکی لام تا کام صداش در نمی اومد !
□ نوشته شده در ساعت 01:09 توسط tanha

● حالمو بد می کنه !
... وبلاگ .
□ نوشته شده در ساعت 00:02 توسط tanha

● من از اعدام بيزارم
اما
هر افسانه ای را نمی شود باور کرد !
□ نوشته شده در ساعت 00:02 توسط tanha

● آقا بساطی داشتيم ما هفته پيش !
فقط تصور کن مانيتورت خراب باشه ، مجبور باشی دستتو گيری بهش که تو زاويه شصتاد درجه شرقی گاهی روشن بمونه !
بعد تصور کن يه دستت هم به ماوس باشه ...
خوب حالا تصور کن که تو همون حالت نياز مبرم به گرفتن کليد Alt هم پيدا کنی !
... نه ، ديگه اينو تصور نکن جون جدت :
صحنه اون پايی رو که اومده رو کيبورد واست کليد Alt رو نگه داره !!!
□ نوشته شده در ساعت 22:18 توسط tanha

● نمی دونم چی شده که امشب اينقدر با من مهربون شده !
خيلی ها رو که دلم داشت واسشون می ترکيد امشب تونستم بخونم بدون اين که سرم بازی دربياره :
...
چه جوری ممکنه دلی که خيلی خيلی تنگ شده بترکه آخه ؟!!!
□ نوشته شده در ساعت 01:35 توسط tanha

●

- دختره که بيست ماهش بود داشت رو کاغذ برام نقاشی می کرد :
چشم چشم دو ابرو دماغ و دهن يه گردو .... چشم چش ... کور شد !
نگاه کردم ديدم نوک تيز روان نويس فرو رفته تو چشم نقاشيش !!!



دختره که بيست ماهش بود شده بود مامان من :
" مامان سحر مامان سحر ، چی آوردی تو از ددر ؟ "
خيلی جدی برگشت بهم گفت : بچه !

اينم از حالا که بيست و هفت ماهشه :
می خوای با قيچی برات از تو شيکم مامانش نی نی در بيارم ؟!

□ نوشته شده در ساعت 04:12 توسط tanha

● " اين دختره دوسالشه ، خوب بلده حرف بزنه " ! *

برادرش که قبلاً همون مهد می رفته داره ازش می پرسه :
- عمو سارنگ هنوزم مياد مهد کودکتون ؟
- مياد ... اسمش سرنگه !
- چيکار می کنه ؟!
- ... کيفشو ميذاره رو ميز ، اونو [ منظور از اون همون ارگه ] از توش در مياره ، اين طوری اين طوری می کنه ، بعد ما ورزش می کنيم ! [ نمی رقصن که ! ]
- کچله ؟
- کچل نيست.
- ريش داره ؟
- نه ، جيش نداره !!!

* تو شعر اصلی " اين پسره " است ؛ از کتاب "بچه های جورواجور" .
□ نوشته شده در ساعت 23:30 توسط tanha

● شده يک جمله رو صدهزار دفعه بشنوی ، يک عمر بخونی ،
بعد يه روز که خواستی حستو بگی ، تازه بفهميش ؟!

" يه ديواره ، يه ديواره ،
يه ديواره ، که پشتش هيچی نداره ! "

... حالا هی راهو عوض کن ، دوباره بخور به ديوار !
هی زمينو گاز بزن ، با چنگ و دندون برو ديوارو خراب کن !
تازه وقتی رد شدی می فهمی زندگيت يه ديواره ،
که حتی پشتش هم ،
هيچی نداره !!!
پشتش هم هيچ چی نداره ! ...
□ نوشته شده در ساعت 21:07 توسط tanha

● به انتها رسيده ام
چرا رها نمی شوم
...

□ نوشته شده در ساعت 20:31 توسط tanha

● جلسه هم می خوای بری فردا ارواح خيک مبارکت !
□ نوشته شده در ساعت 06:01 توسط tanha

● راستی من هنوزم مسنجر ندارم ؛ يعنی می ترسم بازش بکنم و هر چی توشه يه دفعه نخونده بپره !
ولی فکر کنم همين روزا بتونم با جواب دادن ايميلا رسماً بازگشت گودزيلا بفرمايم !
□ نوشته شده در ساعت 05:57 توسط tanha

● حالا شايد انقدر هم ديگه متنف ف ف ف ر نباشم ؛ حالا يه ذره فر شو کمتر می کنيم تا بعد !!!
□ نوشته شده در ساعت 05:54 توسط tanha

● خونه خواهره کدوم وره ؟! از اين ور و از اون وره !

بيچاره بچه های اکباتان !
نمی دونم چند تای ديگه شون تو دو سالگی از صدای وحشتناک هواپيماهايی که هر چند لحظه يک بار غرش کنان از بالای سرشون رد ميشن ، اينطور ترسيده اند !
... خواستم يه شعر بچگونه سر هم کنم و از خوبيهای هواپيما براش قصه بگم ؛
هر چی سر و ته وجودمو گشتم يه خط ... حتی يک کلمه هم ، پيدا نکردم !
وقتی خودم هنوز از اين همه صدای وحشتناک ترس دارم ، چی می تونستم پيدا کنم اصلاً ؟!
براش گفتم که هواپيما مامان [بزرگ] و بابا [بزرگ] رو مياره و مامان برامون لباسهای خوشگل مياره و بابا برامون ...
اما اينم بيشتر از چند لحظه حواسشو پرت نکرد !
حتی وقتی با قصه های مهد کودک و اسم خوراکيهای خوشمزه هم تونستم بخندونمش ، باز بی فايده بود ... هنوز قصه تموم نشده يک هواپيمای ديگه !!! ... و روز از نو ، روزی از نو !
حرف تازه ای نيست :
از اکباتان لعنتی متنف ف ف ف رم !

به تيترش ربطی نداشت ؟! چرا بابا ، ربطی داشت !
□ نوشته شده در ساعت 02:02 توسط tanha

● مدتی اين مثنوی تاخير شد ، مهلتی بايست تا خون شير شد !

... اينو جناب آقای مولانا جلال الدين رومی بلخی در آغاز جلد دوم وبلاگشون ، اونم بعد از دو سال وقفه ، می فرمايند !
... الحق که درست هم می فرمايند !!!
□ نوشته شده در ساعت 15:11 توسط tanha

● همين الان به طور کاملاً اتفاقی کشف کردم که :
عجب صهيونيستی بودم من و خودم هم خبر نداشتم !
... اين خواهرزاده دوساله مو بگو از من صهيونيست تر ! می بينم تا corel و باز می کنم ميگه ستاره می خوام ؛ از اون ستاره بالای صفحه های XP هم حتی نمی گذره جوجه صهيونيست دوآتشه !!!

□ نوشته شده در ساعت 14:58 توسط tanha

● آخ که الهی من بگردم ؛

جايزه نوبلشو که نه ، اون يقه ستاره ايشو !

" ... ستاره ها رو کی از تو شب موهای من می ... " !!!

□ نوشته شده در ساعت 19:17 توسط tanha

● گفتم امشب برای دستگرمی حرفهايی رو بزنم که تو اين مدت می خواستم بنويسم و نتونستم !
هر چند که به قول شهرام شب پره " امشب ديگه ديشب شد ، امشبم سحر شد " !!!
فرستادن همين دو تا پست با اين مانيتور خراب از اون موقع تا حالا طول کشيده !
همين قدر بگم که انگشت سوم دست راستم بی ناخن شد از بس که عين پترس تو دکمه اين مانيتور لعنتی فروش کردم تا روشن بمونه !
خلاصه که جايزه وبلاگ نويسی ِ استقامتو به کسی جز من بدين ، دخلتونو آوردم !
□ نوشته شده در ساعت 00:04 توسط tanha

● پنجشنبه ی حنا بندون ، يه خونه فسقلی تو اکباتان :

هر کی از در مياد تو يه تابوت گل گرفته دستش ! خود ما که دو تا داشتيم : از اين جعبه گنده های تلقی ! عين تابوت نيستن تو رو خدا ؟!
با خودم فکر ميکنم : امشب عروسی ايناست يا عروسی نعمت مينياتور ؟!
بعد يادم مياد ، فقط امشب نه ، نعمت مينياتور هر آخر هفته عروسيشه ! فردا هم قراره ماشينو ببرن گل بزنه.

يه صد - دويست نفری از فاميلهای عروس دارن تو يه وجب جا بپر بپر ميکنن ؛ غلط نکنم تا خرخره خوردن ! ميگی الانه که سقف بياد پايين !
نوار کرديشونو گذاشتن و تو يه وجب جا لری می رقصن ! نمی دونم ، شايد هم برعکس : نوار لريشونو گذاشتن و دارن کردی می رقصن !
ياد لشکر اسبها می افتم تو عربی اول دبيرستان :
" کانت الخيول قد عشقت الحريه " !
فاميل داماد از دم عنق منکسره !!!
پليس اومده دم در ، همسايه ها عاصی شدن !

خواهر شيطونه داماد رو می کنه به من :
می بينی تو رو خدا ؟ من به اين نتيجه رسيده ام که عروسی هميشه مال خانواده عروسه ! رفتار همه خانواده دامادها عين همديگه است !!!
راست ميگه ! تو عروسی هر دو تا خواهراش حسابی خوش گذرونده بوديم !
حالا خواهر بزرگه داماد پيغام داده :
بياين عروسی ، ولی سعی کنين گريه نکنين !!!
□ نوشته شده در ساعت 22:34 توسط tanha

● يه چيزی که در ادامه بحث های شيرين گذشته تو اين مدت هی می خواستم بنويسم و نمی شد اين که :
" نکنه من و شادی هم داريم اشتباه می کنيم ؟ به همين فضاحت ، به همين فجاعت ؟! "
□ نوشته شده در ساعت 22:23 توسط tanha

● فکر می کردم اين مدت که نتونستم بنويسم حتماً ديگه وبلاگم مرده !
مرسی که نذاشتين بميره !
□ نوشته شده در ساعت 18:58 توسط tanha

● تو خونه ما بودن که به دنيا اومد ؛ مادرشو که بردن بيمارستان خواهر سه ساله اش خونه رو گذاشت رو سرش :
" نمی خوايم اينجا بزاييم ، می خوايم بريم خونه خودمون بزاييم ... "
و مامان با قصه های من در آورديش آرومش کرد تا خوابيد.

به دنيا که اومد پدرش شبونه دنيا رو خبر کرد : " پسرم دست شما رو می بوسه ! " جايی نموند که همون شبونه زنگ نزده باشه !
تو بگو خود عليمردان خان بود ، اين دفعه بعد از سه تا دختر !!!

دو سالش که شد ، تو خيابون واسه اسباب بازی پا به زمين می کوبيد و گريه زاری راه مينداخت ، گريه زاری راه مينداخت ؟! هوار می کشيد !
... ومادرش تسليم !
ده سالش که شد واسه شهر بازی و ماشين تصادفی !
... تسليم !
دوازده سالش که شد ...
... تسليم !
... از کاميون پلاستيکی تا 405 مشکی زياد طول نکشيد !

بيست سالش که شد باز قهر کرد ، باز گريه و زاری ، باز داد و هوار ... و باز مادرش براش خريد اون چيزی رو که می خواست :
عاشق شده بود !
□ نوشته شده در ساعت 04:43 توسط tanha

● دارم از عروسی ميام.
قيافه م عين گه شده بود !
وقتی از آرايشگاه اومدم خونه وقت نبود که مثل دفعه های قبل موهامو باز کنم ! همون جوری آماده شدم .
عوضش سعی کردم خونسرد باشم و اصلاً به روی مبارکم نيارم که عين عنتر شده ام ؛ يه جوری قيافه گرفتم انگار خودم نمی دونم يکی رو سرم آره و اينا !
... اما تو ببين چه افتضاحی بودم که ديگه هر کی می خواست خيلی نسبت به من لطف کرده باشه می گفت به به عجب لباس قشنگی !!!
□ نوشته شده در ساعت 04:42 توسط tanha

● به جان خودم پسر عمه م حروم شد !
حالا تو بگو ازدواج عاشقانه ؛ من ميگم خريت !
" آخه عشق يه سره ، مايه دردسره ! "
تو ميگی بيست ساله ، من ميگم بچه ، خيلی بچه تر از اون که فکرشو بکنی !
تو ميگی مادر زن ، من ميگم آکله !
تو ميگی خواهرش ، من ميگم آکله !
تو ميگی خواهرزاده ش ، من ميگم آکله !
...
... به جان خودم پسر عمه م حروم شد !
□ نوشته شده در ساعت 04:29 توسط tanha